اثربخشی آموزش گروهی به شیوه ی عقلانی–هیجانی–رفتاری بر کاهش بحران هویت و افزایش شادکامی نوجوانان خوابگاهی پسر

مقدمه: دوره­ی نوجوانی، مرحله­ی مهم رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمار می­رود. بحران هویت در این دوره می­تواند موجب مشکلات روانی در نوجوانان گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیرآموزش گروهی به شیوه­ی عقلانی هیجانی-رفتاری بر کاهش بحران هویت و افزایش شادکامی دانش­آموزان نوجوان خوابگاه­هایشبانه­روزی می­باشد.    روش­کار: جامعه­ی آماری این کارآزمایی بالینی شامل تمام دانش­آموزان نوجوان پسر خوابگاهی در شهرستان تربت حیدریه در فاصله­ی زمانی سال تحصیلی 1391-1390 بودند. نمونه شامل 24 نفراز دانش­آموزان نوجوان بود که با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار داده شدند.گروه آزمون، درمان عقلانی هیجانی-رفتاری را به مدت نه جلسه­ی 90 دقیقه­ای دریافت کرد و گروه شاهد، 8 جلسه آموزشمهارت­های زندگی را دریافت نمود. ابزار گردآوری داده­ها پرسش­نامه­ی شادکامی آکسفورد و پرسش­نامه­ی هویت شخصی احمدی می­باشد. داده­ها با استفاده از آزمون تی مستقل و نرم­افزار spss نسخه­ی 12 تحلیل گردید.   یافته­ها: آموزش گروهی به شیوه­ی عقلانی-هیجانی-رفتاری در مقایسه با گروه شاهد به گونه­ای معنی­دار به کاهش  بحران هویت (002/0=p) وافزایش شادکامی (001/0=p)  منجر می­شود.    نتیجه­گیری: به نظر می­رسد مولفه­های آموزش گروهی با رویکرد عقلانی هیجانی-رفتاری مانند شناسایی و چالش با افکار غیر منطقی می­تواند موجب کاهش بحران هویت و افزایش شادکامی شود.